عنوان:حروف اضافۀ دوگانه، توأمان و ترکیبات اضافی، در زبان‌های پهلوی‌ساسانی و پارسی میانۀ ترفانی (آژيده مقدم)

چكيده

با خارج شدن زبان‌هاي ايراني ميانه از ساختار تصريفي زبان‌هاي ايراني باستان، تغييراتي در آن‌ها روي داد تا عملكرد اجزاي ازميان‌رفته يا ضعيف‌شدۀ این زبان ها به نحوي توسط اجزايي ديگر جايگزين شود. از جملۀ اين تغييرات تقويت نقش حروف اضافه در كنار شكل­گيري گونه­هايي جديد از آن‌ها بود. ساختارهای اضافی در دورۀ میانه شامل گروهی اند که مستقیماً از دوران باستان به میانه رسیدند و نیز مجموعه ای دیگر که در دورۀ میانه و از ترکیب حروف اضافه با یکدیگر و یا با دیگر عناصر زبانی، مانند اسم، صفت، قید و یا حروف ربط شکل گرفتند. به این طريق، در اين دوره تعيين نقش مقولۀ نام در جمله، كه پيشتر بر بنياد تغيير حالت‌هاي صرفي قرار داشت، تاحدزيادي توسط اين حروف مشخص شد. بررسي گونه­هاي مختلف این ساخت ها در کتیبه های پهلوي ساساني، کتاب های پهلوی زرتشتی و پارسي ميانۀ ترفاني موضوع اين مقاله است.
كليدواژه­ها: حروف اضافۀ دوگانه، حروف اضافۀ توأمان، تركيبات اضافي، ایرانی باستان، ایرانی میانه.