يراهبردهای حفظ نوبت در مکالمات دختران دبیرستانی با همسالان، خانواده و دبیران در بیرجند
عباسعلی آهنگر
دانشگاه سیستان و بلوچستان
بتول اشرفی
دانشجوی کارشناسی ارشد زبان شناسي
دانشگاه سیستان و بلوچستان
چکیده
این مقاله به بررسی راهبردهای حفظنوبت، بهعنوان بخشی از راهبردهای نوبتگیری، در مکالمات دانشآموزان دختر دبيرستاني در بيرجند و همچنین تأثیر موقعیت ارتباطي بر اين راهبردها، درارتباط با: (1) همسالان، (2) خانواده (خواهر بزرگتر) و (3) دبیران میپردازد. برمبنای روش تحلیلمکالمه در این مقاله، نود دقیقه مکالمۀ طبیعیِ دونفره و رودررو در هریک از موقعیتهای مذکور ضبط و مورد تحلیل واقع شده است. نتایج حاصل حاکی از این است که: وقفههای پرشده کمترین و وقفههای پرنشده بیشترین فراوانی و درصد را در هرسه موقعيتِ مورد مطالعه، بهخود اختصاص دادهاند، در موقعیتهاي ارتباط با همسالان و خانواده، نشانههای گفتماني و بازگوييها تقریباً بهطور یکسان بهکار برده میشوند، برخلاف دو موقعیتِ ارتباط با همسالان و خانواده، در موقعیتِ ارتباط با دبیران، بازگوييها بیشتر از نشانههای گفتماني بهکار میروند، انحراف معیارِ بهدستآمده از درصد فراوانی راهبردهای حفظ نوبت در موقعیتهای ارتباط با همسالان، خانواده و دبیران نشان میدهد که پراکندگی دادهها در موقعیتِ ارتباط با همسالان کمتر و در موقعیتِ ارتباط با دبیران از همه بیشتر است. بهعبارت دیگر، دادهها در موقعیتِ ارتباط با همسالان همگنتر و در موقعیتِ ارتباط با دبیران ناهمگنترند.
کلیدواژهها: نوبت، راهبردهاي حفظ نوبت، وقفۀ پرشده، وقفۀ پرنشده، نشانۀ گفتمانی، بازگوي.